Het verhaal van N begint ongeveer drie jaar geleden.
Op school gaat het niet goed, het lezen lukt niet. School denkt aan dyslexie en ik zoek hulp voor haar. Op school vind ik die niet. Ik loop bij de juffen tegen een muur op. Zij zien wel dat er een probleem is maar wat daar mee te doen weten ze niet.
Na 3 jaar dezelfde school en veel praten veranderde er voor ons nog niets en zijn we op zoek gegaan naar een andere school. Met de nieuwe school zijn we gaan kijken wat te doen. Het lezen ging nog niet vlot dus hoe nu veder? Toen ben ik op zoek gegaan naar begeleiding die verder keek dan alleen naar het zichtbare probleem. We waren er al wel achter dat meer oefenen niet hielp. Ik had al veel langer het idee dat er wat anders aan de hand was. N is door Monique gescreend op reflexen en visueel en wat blijkt, er zijn een aantal reflexen nog actief en haar ogen werken niet goed samen waardoor haar hersenen niet goed opnemen en verwerken.
We zijn begonnen met de begeleiding en de oefeningen. Kijken wat het doet. Twee weken geleden op nieuw de screening gedaan en we zien verbetering. N trots, wij trots, school trots en Eigen Leerweg ook. Voor het eerst werd er tijdens een 10-minuten gesprek het woord “dyslexie” niet genoemd We gaan nu door en ik hoop dat dit meer bekendheid krijgt zodat meer kinderen hier plezier van kunnen hebben. Echt jammer dat er nog zo weinig over bekend is. Bedankt voor alle tips en goede zorgen. Een zeer tevreden moeder.
Moeder van N. (9 jaar)
Het rekenen liep niet lekker. Steeds meer herhalen en oefenen had helemaal geen zin. Vanuit school hadden ze niet zoveel meer aan te bieden dan extra oefenen. Er was ook een groepje die extra aandacht kreeg met rekenen maar er veranderde niet veel. De ene keer ging het heel goed en de andere keer alle antwoorden fout. We zijn gaan zoeken en vonden Monique van Eigen Leerweg. Zij heeft onderzocht waar het mis ging en het bleek dat S totaal geen inzicht had in de getallen. En ook niet wist wat meer of minder was. Monique heeft uitgelegd dat het dan weinig zin had om verder te gaan met rekenen want eerst moet een kind getalbegrip hebben. Jammer dat ze dit op school niet wisten. S is aan de gang gegaan met JaMaRa rekenen.
Het is een totaal andere aanpak dan we gewend waren. De eerste vier keren moesten we erg wennen aan deze manier van aanpak. Maar daarna ging het als een speer. Leuke opdrachtjes, en spelletjes tussen door om het leuk te houden. Succes momenten zijn heel belangrijk dus Monique zorgde ervoor dat dit ook steeds lukte. Heel bijzonder dat S nu gewoon mee kan komen met de groep en rekenen geen probleem meer is.
Moeder en vader van S. (8 jaar.)
Onze zoon staat altijd aan. Thuis maar ook op school. Lastig en vermoeiend. Contact gezocht met Eigen Leerweg. Naar aanleiding van een aantal vragen en een reflexscreening kwam Monique erachter dat onze zoon last had van nog actieve reflexen, van rechts naar links werkte, en niet goed kon kruisen over de middellijn en nog wat dingen die je nodig hebt bij het leren en informatie verwerken.
We ervaren het contact met Monique als prettig en ze is erg betrokken. We oefenen thuis met een aantal reflex integratie oefeningen. We merken het verschil. Ook gebruiken we een meskerbord om oefeningen op te doen. We zijn er nog niet maar we merken al wel verschil. Over alles denkt Monique met ons mee. We zijn blij dat we bij Eigen Leerweg terecht zijn gekomen. Vader van G (10 jaar)
Moeder van D ( 6 jaar)